Czym są dodatki do żywności?

Źródło: menopauza.pl

Termin „dodatek do żywności” oznacza każdą substancję, która w normalnych warunkach ani nie jest spożywana sama jako żywność, ani nie jest stosowana jako  charakterystyczny  składnik żywności, bez względu na swoją ewentualną wartość odżywczą, której celowe dodanie,  ze względów technologicznych, do żywności w trakcie jej produkcji, przetwarzania, przygotowywania, obróbki, pakowania,  przewozu lub przechowywania powoduje, lub można spodziewać się zasadnie, że  powoduje, iż substancja  ta  lub jej produkty pochodne stają się bezpośrednio lub pośrednio składnikiem tej żywności. (Rozporządzenie ParlamentuEuropejskiego i Rady nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatkówdo żywności).  

Podstawowymi zasadami, jakie muszą być spełnione, aby producenci żywności mogli stosować dodatki do żywności są:

• uzasadniona konieczność ich zastosowania
• brak możliwości uzyskania takiego samego efektu przez stosowanie zamienników
• brak zagrożenia dla życia i zdrowia konsumenta (przy zalecanym poziomie ich dodawania).

Podział substancji dodatkowych:

• naturalne – pozyskiwane z surowców naturalnych (np. roślin), nie poddawane obróbce chemicznej
• syntetyczne, identyczne z naturalnymi – otrzymane są na podstawie syntezy chemicznej, aczkolwiek ich właściwości są podobne do dodatków występujących naturalnie
• syntetyczne – sztuczne, które nie występują w środowisku naturalnym, a jedynie są produkowane na drodze złożonych procesów chemicznych.

Źródło: hipoalergiczni.pl

Zdania na temat szkodliwości dodatków do żywności są podzielone – organizacje zajmujące się żywnością ekologiczną i niektórzy lekarze twierdzą, że mogą one mieć negatywny wpływ na zdrowie człowieka, ale producenci żywności i jednostki badawcze dopuszczające te dodatki, twierdzą że są one całkowicie bezpieczne, dodatkowo przed dopuszczeniem ich do użytku, są dokładnie przebadane. Ja jednak postanowiłam zająć się negatywną stroną tego zjawiska.

Chemiczne dodatki do artykułów spożywczych stosuje się, aby polepszyć smak, barwę, zapach lub przedłużyć trwałość produktu. Należy wziąć pod uwagę fakt, że w różnych miejscach na świecie substancje dodatkowe występujące w żywności nie są tak samo traktowane ze strony prawnej. W jednym kraju mogą być dopuszczone do użycia, a w innym zabronione.  

Jednym z przykładów może być tutaj żółcień chinolinowa, która jest zakazana w niektórych krajach (np. w USA i Japonii).  W Wielkiej Brytanii wycofano ją z żywności w 2009 roku po stwierdzeniu występowania nadpobudliwości u dzieci spożywających napoje zawierających ją w swoim składzie.  W Polsce jest dopuszczona do użytku, ale należy pamiętać, że jej dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 10 mg/kg ciała. 

Źródła:

• Dozwolone i niedozwolone substancje dodatkowe w żywności - podział i ich wpływ na zdrowie  http://bonavita.pl/dozwolone-i-niedozwolone-substancje-dodatkowe-w-zywnosci-podzial-i-ich-wplyw-na-zdrowie (dostępne 23.05.2017r.)
• Podstawowe informacje o dodatkach do żywności na stronie Polskiej Federacji Producentów Żywności i Związku Pracodawców http://www.pfpz.pl/index/?id=35936504a37d53e03abdfbc7318d9ec7 (dostępne 23.05.2017r.)
• Definicja żółcieni chinolinowej https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BB%C3%B3%C5%82cie%C5%84_chinolinowa (dostępne 23.05.2017r.)